به نقل از «ایرنا»

یادگیری شیوه ارتباط با کودک بیش فعال برای والدین ضروری است

تاریخ انتشار: ۲۷ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۳۴۸۶۹۸

سودابه بساک نژاد چهارشنبه درگفت‌وگو با خبرنگار ایرنا با بیان این که متخصصین علوم رفتاری رفتارهای پرتکرار (تکانشگر) کودکان را بیش فعالی می نامند گفت: والدین این کودکان درباره رفتارهای کودک خود نگران و رفتارهای کودکشان را با سایر کودکان همسن یا غیرهمسن مقایسه می کنند.

وی افزود: این که چرا خیلی حرف می زند یا چرا ناگهانی در خیابان دست والدین رارها می کند و به پیامد رفتارش توجه ندارد از جمله سوالات این والدین است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

این عضوهیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز با اشاره به این که کودکان بیش فعال در دو مجموعه قرار می گیرند بیان کرد: در یک مجموعه با کودکانی مواجه می شویم  که اصولاً برای مدت طولانی نمی‌توانند جایی بنشینند و باید حتماً حرکت کنند، ترک صندلی یا محل نشستن از نشانه‌های دیگر بیش فعالی در این کودکان است.

 وی افزود: اصطلاح بالا رفتن از دیوارراست که خود نشانه پر انرژی بودن کودک است اگر از حدی فراتر رود می‌تواند از نشانه‌های بیش فعالی فیزیکی باشد. مورد دیگر این است که این کودکان نمی‌توانند بی سر و صدا یک جا بنشینند و همیشه در حال حرکت و راه رفتن هستند که قسمت عمده‌ای از این حرکت‌ها از روی سرگردانی هست.

بساک نژاد ادامه داد: این کودکان، ذهنی پرکار دارند که این پرکاری خود را در زیاد حرف زدن نشان داده و تحمل انتظار را ندارند به عنوان مثال قبل از پایان سؤال، جواب می‌دهند. همچنین بدون فکر و بدون توجه به عواقب، کارشان را انجام می‌دهند.

این عضو هیات علمی دانشگاه با اشاره به این که در مجموعه دیگر با کودکانی سرو کار داریم که فقط از روی بی دقتی دچار اشتباه می شوند گفت: این کودکان در تمرکز کردن و توجه به یک موضوع بیش از ۵ دقیقه مشکل دارند لذا اصلاً به صحبت‌های فرد مقابل گوش نمی‌کنند و تظاهر به گوش دادن می کنند.

وی افزود: افراد بیش فعال در هنگام ناراحتی از خود عکس‌العمل‌های سریع نشان داده به عنوان مثال در هنگام گوش کردن ناگهان سر خود را برمی‌گردانند و اغلب به صورت کاملاً غیرعمدی لوازم خود را گم می‌کنند.

 وی یکی دیگر از علایم کودکان بیش فعال را فراموشکاری بسیار دانست و گفت: با کوچکترین محرکی مثل بوق ماشین یا صدای تیک تاک ساعت حواسشان پرت می‌شود.

دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز با اشاره به تشخیص کودک مبتلا به بیش فعالی یا عدم تمرکز حواس از سنین کودکی توسط پزشکان و مربیان گفت : اغلب از بدو ورود به دوران پیش دبستانی و دبستان و روبرو شدن با قوانین و مقرارت مدرسه رفتارهای پرتکرار و تکانشگر شدت پیدا می کنند و این کودکان اغلب به خاطر آن تنبیه می شوند.

وی افزود: مربیان و معلمان به خاطر شرایط کودک که نمی تواند تمرکز کند یا شلوغ و پر هیاهو هست کودک را از کلاس خارج می کنند.

بساک نژاد ادامه داد: براساس تحقیقات علوم رفتاری برخی از این کودکان را کودکان حادثه ساز می نامند زیرا اغلب به دلیل همین رفتارهای پرجنب و جوش و ناگهانی درگیر انواع سانحه و تصادف می شوند و شکستگی های بدنی زیادی را تجربه می کنند.

این عضو هیات علمی دانشگاه با اشاره به توصیه متخصصین به والدین گفت: والدین وقتی رفتارهای پر انرژی فرزند خود را می بینند ابتدا از مقایسه کودک خود با کودکان دیگر دست بکشند و فقط بر رفتارهای کودک خود متمرکز شوند، هر کودکی رفتارش با کودک همسن خود متفاوت است.

وی افزود: پس از آن از متخصص طب اطفال و روانشناس کودک کمک بگیرند و شبهات خود را درباره مشکلات کودکشان بر طرف کنند. همچنین اگر کودک بیش فعال تشخیص داده شد به دستورات غذایی دارویی و رفتاری متخصصان توجه کنند.

دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز با بیان این که یکی از آموزش های خاص به این کودکان برای بهتر شدن رفتارهایشان آموزش خود کنترلی رفتاری است گفت: با شعر و زمزمه زیر لب به کودک اجرای یک رفتار مانند عبور از خیابان را یاد می دهند به عنوان مثال یک به خط عابر پیاده می رسم ،دو سمت چپ و راست را نگاه می کنم،سه چراغ را نگاه می کنم ، چهارچراغ برای ماشین ها قرمز شد من می توان عبورکنم، پنج عالی شد.

وی ادامه داد: این جملات ساده برای بسیاری از بچه ها به شکل شعر و زمزمه آموزش داده می شود و از کودک می خواهند تا آن را تکرار کند. همچنین  چند انضباطی و چند آموزشی رفتارهای بیش فعالی را تشدید می کنند.

بساک نژاد با اشاره به این که برای مربیان و معلمین کار پیچیده تراست بیان کرد: عموما آموزش‌های ویژه ای برای این کودکان در دنیا وجود دارد که این آموزش‌ها را در کنار آموزش های رسمی برای کودکان اجرا می کنند.

وی افزود: در این آموزش ها برای این کودکان نموداری ترسیم می کنند تا بر اساس مقدار امتیازات دریافت شده از بازی ها و فعالیت های خاص این اختلال، برای اجرای قوانین مدرسه برای کودک امتیازاتی قائل شوند.

 این عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهوازبا اشاره به آموزش کودک برای کنترل رفتار های خود در محیط های مختلف گفت: کنترل رفتار در خانه و مدرسه شرایط خاص خود را می طلبد، کودک در خانه آزاد تر و در مدرسه و مهد کودک محدودتر است، لذا لازم است کودک تفاوت بین آن ها را بیاموزد.

برچسب‌ها خوزستان بیش فعالی روانشناسی کودک

منبع: ایرنا

کلیدواژه: خوزستان بیش فعالی روانشناسی کودک خوزستان بیش فعالی روانشناسی کودک اخبار کنکور دانشگاه شهید چمران علمی دانشگاه بیش فعالی بیش فعال آموزش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۳۴۸۶۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

علت پرحرفی کودکان؛ چطور رفتار کنیم؟

کودکان با صحبت‌کردن بی‌وقفه میزان صبر و مقاومت والدین را می‌آزمایند. هر مرحله از رشد کودک چالش‌های خاص خودش را دارد. در مرحله‌ای که کودک یاد می‌گیرد با کلمات مختلف جملات معنادار بسازد، کم‌کم مقدار صحبت‌کردن او بیشتر می‌شود. صحبت‌کردن و سؤال پرسیدن روش‌هایی‌اند که کودک برای آشنایی بیشتر با محیط استفاده می‌کند و دنیای اطرافش را بیشتر می‌شناسد.

به گزارش چطور، گرچه گاهی این صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک بسیار آزاردهنده است و ممکن است بخواهید با جست‌وجوی راه‌های ساکت‌کردن کودک با عنوان «چکار کنیم بچه کمتر حرف بزنه؟» به‌دنبال یافتن راه‌حل باشید، لازم است بدانید که این اوضاع موقتی است. با بزرگ‌ترشدن کودک و افزایش درکش از محیط کم‌کم صحبت‌کردن او کمتر خواهد شد. صبور باشید و بدون عصبانیت کودکتان را با دنیای اطرافش آشنا کنید.

علت پرحرفی کودکان چیست؟ ۱. اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD)

گاهی علت روانشناسی پرحرفی کودک ابتلا به برخی اختلالات رفتاری است. معمولا کودکانی که دچار اضطراب، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی و سایر اختلالات رفتاری هستند، تمایل بیشتری به صحبت‌کردن دارند. در صورتی پرحرفی کودکان نشانه تکانشگری و ابتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی است که کودک صرف‌نظر از محیط و اطرافیان، بی‌وقفه حرف بزند و مدام صحبت دیگران را قطع کند.

۲. اضطراب

اگر کودک حین صحبت‌کردن بی‌وقفه استرس دارد، علت پرحرفی اضطراب درونی اوست. گرچه اضطراب کودک معمولا با رفتارهایی مانند خجالت‌کشیدن یا گوشه‌گیری همراه است، گاهی کودکان خردسال اضطرابشان را با پرحرفی نشان می‌دهند.

۳. هوش زیاد

صحبت‌کردن بیش از حد کودک همیشه حاکی از ابتلا به اختلالات رفتاری مختلف نیست و گاهی ممکن است نشانه‌ای از توانایی کلامی فوق‌العاده او باشد که در کودکان تیزهوش رایج است. یافتن راه‌های دیگری برای ابراز وجود کودک و ارتباط با دیگران ممکن است وابستگی کودک به صحبت‌کردن با شما را تا حد زیادی کاهش دهد.

۴. اوتیسم

اگر صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک با سایر مشکلات اجتماعی مانند ارتباط چشمی ضعیف، پافشاری زیاد روی یک موضوع یا مشکل در برقراری ارتباط متقابل همراه است، ممکن است نشانه‌ای از طیف اوتیسم باشد. اگر نگران صحبت‌کردن بیش از حد کودکتان هستید، بهتر است در این باره با متخصص کودکان مشورت کنید.

راهکارهای مقابله با پرحرفی کودکان

علت پرحرفی کودکان هرچه باشد، گاهی والدین واقعا از این‌همه سؤال و جواب خسته می‌شوند. اگر اکنون در این وضعیت هستید و هرلحظه وسوسه می‌شوید که به کودک بگویید «ساکت باش دیگه»، باید بدانید که این راهکار مؤثری نیست؛ ممکن است در لحظه کودک ساکت شود، اما تأثیر مثبت و ماندگاری روی او ندارد.

۱. تعیین کنید چه صحبت‌هایی نیاز به پاسخ دارند

همه حرف‌های کودک خطاب به شما نیستند و گاهی در حال بازی‌کردن با خودش حرف می‌زند و واقعا نیازی به پاسخی از جانب والدین ندارد. به حرف‌هایی که کودک خطاب به شما می‌گوید و سؤالاتی که می‌پرسد، با مهربانی جواب بدهید ولی وارد حریم صحبت‌کردن او با خودش یا اسباب‌بازی‌هایش نشوید و اجازه بدهید تنها بازی‌کردن را یاد بگیرد.

مثلا اگر می‌گوید «من می‌خوام با رنگ‌های آبی و قرمز و بنفش نقاشی بکشم» این جمله نیازی به پاسخ یا واکنشی از سمت شما ندارد. اما اگر می‌گوید «مامان، به این نقاشی نگاه کن، خوب کشیده‌ام؟»، یعنی باید به تصویری که خلق کرده است توجه کنید و مهربانانه نظر بدهید.

۲. حدومرز تعیین کنید

به زبانی ساده و قابل‌فهم به کودک توضیح دهید که کارهای دیگری هم دارید که باید در طول روز انجام بدهید و بازی با او را هم در فهرست کارهایتان بگنجانید. زمانی از روز را به نشستن کنار فرزندتان و بازی‌کردن و صحبت‌کردن با او اختصاص دهید. در این زمان هیچ کار متفرقه دیگری انجام ندهید و تمام توجهتان را معطوف بازی‌کردن با او کنید.

با این کار نیاز کودک به بودن در کنار شما رفع می‌شود و وقتی مشغول کارهای دیگر شوید، مدام دنبالتان نخواهد بود. وقتی زمان مشخصی از روز را به وقت‌گذراندن با کودک اختصاص می‌دهید، کم‌کم می‌فهمد چه زمانی وقت بازی‌کردن و صحبت‌کردن با شماست.

۳. مراقب لحنتان باشید

هرگز حرف‌هایتان را با لحن تند یا جملات منفی به کودک نگویید. شنیدن جملاتی مانند «تو هیچ‌وقت دست از حرف‌زدن برنمی‌داری!» باعث می‌شود در ذهن کودک تصوری منفی از خودش شکل بگیرد و خجالت‌زده شود.

به‌جای صحبت‌کردن با لحن تند، به کودک بگویید «من عاشق شنیدن حرف‌های تو هستم، اما کارهای دیگری هم دارم که باید انجام بدم. هروقت کارهام تموم شد، با هم صحبت می‌کنیم. باشه عزیزم؟» این لحن صحبت‌کردن باعث می‌شود کودک بفهمد شما همیشه دوستش دارید و فقط وظایف دیگری هم دارید که نمی‌توانید تمام‌وقت کنارش باشید.

چطور خودتنظیمی و کنترل تکانه را به کودک بیاموزیم؟

هیچ کودکی مجهز به مهارت‌های مختلف به دنیا نمی‌آید؛ ما والدین مهارت‌های مختلف را به آنها می‌آموزیم. همه کودکان برای تقویت مهارت‌های خودتنظیمی و کنترل تکانه نیاز به الگو و انجام تمرینات مکرر دارند. علت پرحرفی کودکان هرچه باشد، شما باید به شیوه‌ای سرگرم‌کننده خودتنظیمی را به کودک خود بیاموزید.

۱. زمانی از روز را به تمرین سکوت اختصاص دهید

به‌تدریج باید تحمل ساکت‌ماندن فرزندتان را افزایش دهید. به کودک بگویید «بیا چند دقیقه هیچی نگیم و یک کار سرگرم‌کننده انجام بدیم، مثلا نقاشی بکشیم یا با لگوها بازی کنیم». از زمان‌های کوتاه شروع کنید و به‌تدریج این زمان را افزایش دهید.

در ابتدا همراهی‌اش کنید و به‌مرور اجازه دهید به‌تنهایی مشغول بازی‌کردن شود. اسباب‌بازی‌های متنوع در اختیارش بگذارید تا انگیزه‌اش برای بازی‌کردن افزایش و برای صحبت‌کردن بیش از حد کاهش یابد.

۲. خودکنترلی را با کودک تمرین کنید

با تمرین و بازی به کودک یاد بدهید که همیشه باید با دقت به حرف‌های شما گوش کند. کتاب‌های مرتبط با این موضوع برایش بخوانید و اهمیت گوش‌دادن هنگام حرف‌زدن دیگران را از زبان شخصیت‌های قصه روایت کنید. حتی می‌توانید خودتان قصه‌ای جذاب بسازید و با نهی‌کردن پرحرفی شخصیت‌های قصه، غیرمستقیم به کودک یاد بدهید که بیش از حد صحبت‌کردن کار خوشایندی نیست.

کانال عصر ایران در تلگرام